Heling & Partners is ingeschakeld ten behoeve van een jongeman en zijn ouders, met de vraag hen te ondersteunen in de keuzes die de komende periode gemaakt moeten worden. In 2013 heeft de nu 20-jarige Jan tijdens werkzaamheden in zijn vakantiebaan een ongeval gehad, waarbij hij onder meer traumatisch hersenletsel opliep. Dit uit zich in cognitieve beperkingen, maar ook in de aansturing van diverse lichaamsfuncties, waaronder lopen, handfunctie en praten. Jan heeft na de revalidatie ondersteuning gehad door het REA-college voor studie en stage. Hij heeft zelf contact gezocht met de Edwin van der Sar Foundation die projecten heeft voor jongeren met traumatisch hersenletsel, waarbij een aanbod wordt gedaan in ondersteuning in studie, werk en sport. In november 2016 is hij hier een eenjarig traject gestart. In december 2016 is zijn stage afgelopen, zonder dat zich dit vertaald heeft in een baan. Er moeten keuzes worden gemaakt over zelfstandig wonen. Kortom: veel beslissingen die van groot belang zijn, met vele partijen om Jan en zijn ouders heen. Arbeidsdeskundige Wil van Gelderen van Heling & Partners is gevraagd het overzicht te houden en datgene te doen wat goed is voor Jan en om hem een goede en zelfstandige plek in de maatschappij te laten krijgen.

Jan 2017aJan woont nog thuis bij zijn ouders en jongere broer en zus. Zij stellen zich zeer actief en steunend op naar Jan en doen alles wat in zijn belang is. En dat gaat dan wel eens ten koste van bijvoorbeeld de gezinsactiviteiten zoals die in het verleden werden gedaan. De arbeidsdeskundige weet door haar werkervaring dat het ongeval niet alleen de persoon zelf raakt, maar ook ‘het systeem’ waarin hij leeft. Op het einde van haar tweede bezoek aan het gezin stelde zij de vraag of er nog aspecten waren die zij graag geregeld wilden hebben en die nog niet waren besproken. Moeder vertelde enigszins beschroomd dat zij gewend waren met het gezin te gaan skiën in de voorjaarsvakantie. Een activiteit waar zij allen zeer van genoten, maar wat na het ongeval niet meer aan de orde was geweest. Dit werd door alle gezinsleden als een groot gemis ervaren. Uit de emotie van moeder werd duidelijk hoe belangrijk dit onderwerp voor hen was. Maar ja, hoe dit te regelen? Wat zou dit gaan kosten? Wil van Gelderen besloot ter plekke dat ze zou gaan onderzoeken of dit toch mogelijk was. Als eerste heeft zij haar opdrachtgevers benaderd en zowel de belangenbehartiger als de aansprakelijk gestelde verzekeraar reageerden positief op dit verzoek. Heling & Partners mocht onderzoeken of dit mogelijk was tegen aanvaardbare kosten. En ja, toen ging een waterval van activiteiten van start, zowel door de arbeidsdeskundige als door de ouders van Jan. Het was drie weken voor de voorjaarsvakantie…

Het vinden van een geschikt appartement in hun vertrouwde skigebied aan de Frans-Italiaanse grens was nog redelijk snel geregeld. Uiteraard wel duurder dan in het voorseizoen boeken, maar indoorski‘hebben was hebben’. Jan was vóór het ongeval een uitstekende skiër. Kon hij het nog aan? Hij ging proeflessen volgen bij een snowcenter in de regio, onder individuele begeleiding, en direct zag de instructeur dat Jan nog over een goede techniek beschikte. Alleen zijn lichaam luisterde niet altijd goed meer. Na vier lessen was hij klaar om te gaan, mits hij altijd een individuele, deskundige begeleider bij zich had. Het vinden van deze begeleider in Nederland bleek niet meer mogelijk. Alle instanties die hierbij behulpzaam konden zijn, hadden op zo’n korte termijn geen mensen meer beschikbaar. Via het eigen netwerk lukte het ook niet, ondanks dat iedereen direct naar kansen op zoek ging. Dus moeder en onze arbeidsdeskundige hebben een oproep gemaakt in het Frans en deze per e-mail verzonden naar de skischool en het appartementencomplex waar zij zouden verblijven. Een geprinte versie ging mee in de handtas. De medewerkster van de sportschool vertelde dat alle instructeurs bezet waren, maar committeerde zich onmiddellijk aan het vinden van een geschikte persoon en een uur later had ze iemand gevonden uit Italië! “Vraag niet hoe”, zei ze er nog bij. Eerst was er het ongeloof en daarna de blijheid bij de broer en zus van Jan, toen ze hoorden dat ze echt weer met zijn allen op wintersport zouden gaan! Ze konden het over niets anders meer hebben!

Jan 2017Het gezin heeft een fantastische vakantie gehad. Geconfronteerd met een Jan in zijn vertrouwde skikleding als vóór het ongeval; het was soms net een film, zeiden ze. Met veel hoogte- en dieptepunten in de emotie, maar de blijheid overheerste. Dat ze dit weer met elkaar mochten beleven! Het heeft het hele gezin een enorm positieve boost gegeven. Even was het ongeval niet meer maatgevend in de gesprekken, maar het samen weer op vakantie gaan. De foto’s die moeder naar Wil appte tijdens de vakantie lieten de bevestiging zien dat alle inspanningen het meer dan waard zijn geweest!

Dit alles toont aan dat herstelgerichte dienstverlening veel meer is dan arbeidsre-integratie alleen!